H στιγμή του Ανδρουλάκη και το στοίχημα του ΠΑΣΟΚ

Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας στον ΟΠΕΚΕΠΕ, με το «κρυφτούλι» της συμπολίτευσης στην ψηφοφορία για τον Μάκη Βορίδη και τον Λευτέρη Αυγενάκη, δεν ήταν καθόλου τιμητικά για το Κοινοβούλιο και το κύρος του.

Η εικόνα που εξέπεμψε η Βουλή  — πρωτίστως με ευθύνη της γαλάζιας Κ.Ο. και δευτερευόντως του προεδρείου — ήταν κάκιστη. Εξαιρετικά αρνητικό υπήρξε και το αποτύπωμα για την κυβέρνηση, η οποία θα μπορούσε να έχει ξεπεράσει τον σκόπελο της απόρριψης της προανακριτικής χωρίς τα τρικ και τις μηχανορραφίες που υιοθέτησε.

Από την άλλη πλευρά, η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της, Νίκος Ανδρουλάκης, κατάφεραν να καταγράψουν μια παρουσία με σημαντικά πολιτικά κέρδη — κάτι που είχαν μεγάλη ανάγκη στη μάχη της κυβερνησιμότητας που δίνουν απέναντι στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Η κοινοβουλευτική σεζόν κλείνει — λόγω των διακοπών του Αυγούστου — με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το ΠΑΣΟΚ, το οποίο έδειξε επί ένα τριήμερο ότι διαθέτει έναν επικεφαλής δυναμικό, ουσιαστικό, καλά διαβασμένο και ετοιμόλογο.

Η ηγετικότητα είναι ένα βασικό στοιχείο για κάθε πολιτικό αρχηγό με φιλοδοξίες πρωθυπουργού και ο Νίκος Ανδρουλάκης — κόντρα σε όσα του καταλογίζουν — «φώναξε» με την εμφάνισή του ότι το κατέχει. Αντιπαρατέθηκε στα ίσια με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στη συζήτηση για την εξεταστική. Τον κοίταξε στα μάτια χωρίς φόβο και τον «χτύπησε» με επιχειρήματα στα θέματα διαφθοράς — εκεί όπου θεωρεί ότι βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα του πολιτικού του αντιπάλου.

Η Χαριλάου Τρικούπη, με αφορμή τη μετωπική αυτή αντιπαράθεση, μοιάζει να διαμορφώνει ήδη ένα από τα κεντρικά της διλήμματα ενόψει εκλογών: το — μάλλον κοινότοπο αλλά διαχρονικό — «σκάνδαλα ή διαφάνεια». Είναι δε βέβαιο ότι ο Ανδρουλάκης θα επενδύσει και στη στρατηγική των δύο «Ε»: ειλικρίνεια και εντιμότητα. Από κεντρικά στελέχη του, εξάλλου, ακούγεται όλο και πιο συχνά ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα που έχει κάνει αυστηρή αυτοκριτική για τα λάθη του παρελθόντος, έχει απαλλαγεί από τα βαρίδια και τις «αμαρτίες», και το πολιτικό του προσωπικό ανήκει στην πλειονότητά του στη νέα γενιά.

Όλα αυτά αποτελούν μια καλή βάση, αλλά δεν αρκούν. Ο στόχος της πρωτιάς στην κάλπη δεν είναι «παίξε–γέλασε» και το ΠΑΣΟΚ έχει μπροστά του πολύ δρόμο και λίγο χρόνο για να τον διανύσει μέχρι τον τερματισμό.

Αν θέλει να διαψεύσει έμπρακτα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος χαρακτήρισε «επιστημονική φαντασία» το σενάριο να κόψει το ΠΑΣΟΚ πρώτο το νήμα στην κούρσα, αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με υψηλές ταχύτητες, συγκροτημένο και συνεκτικό πολιτικό λόγο, προγραμματική ετοιμότητα, εσωτερική συνοχή, ενότητα, συσπείρωση. Και φυσικά, μια ομάδα που να λειτουργεί ως καλοκουρδισμένη ορχήστρα — χωρίς παραφωνίες — υπό τις οδηγίες του «μαέστρου» Νίκου Ανδρουλάκη.

Άλλωστε, στην πολιτική οι στιγμές που μετρούν είναι εκείνες που «γράφουν». Για το Νίκο Ανδρουλάκη και το ΠΑΣΟΚ, η περασμένη εβδομάδα ήταν μια από αυτές. Το στοίχημα από εδώ και πέρα, για να μην παραμείνει απλώς μια ευχάριστη παρένθεση, είναι η διάρκεια. Μια επιτυχημένη πορεία, εφόσον έρθει, θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τον αντίπαλο, αλλά κυρίως από την ίδια την εσωτερική ετοιμότητα της Χαριλάου Τρικούπη.